Keek op de week (5)

Met Roos naar stad. Reden over vernieuwde brug en wat denk je? Ging weer open.
In metro zaten twee twee vriendjes naast elkaar. Helm op, skateboard aan voeten. Deelden broodje, krentenbol, mandarijn en zakje snoep. Lieten elkaar filmpjes op smartphone zien en hadden dikke pret. De een bruin, de ander wit. Wie heeft discriminatie uitgevonden? Domme actie.

Ging drie-chocoladen-ijs kopen voor Roos.
Pakte ijs uit koeling bij buurtsuper, en reed met tassen vol boodschappen naar huis. Borg alles op en ging koken. Wilde ’s avonds Roos trakteren op lekkers maar kon ijs niet vinden. Trok alle diepvrieslades open-dicht, open-dicht.
Dacht na.
Had ik ijs afgerekend? Check.
Had ik ijs meegenomen? Che…Aha! Holde naar trapkast, en jawel, onderin boodschappentas zat plastic koeltas met ijs.
‘Wil je per se koud ijs of mag het ook milkshake zijn?’ vroeg ik Kind.
Man zat te schuddebuiken. Zal dit voorval nog héél vaak moeten horen.

Fietste door polder. Onderweg floot onbekende kerel naar me. Kan niet anders dan antiekliefhebber geweest zijn.

Zat in wachtkamer.
‘Ze is wel een leuk meisje, hoor,’ zei vrouw op zeurtoon. ‘Zij werkt bij drogist en ziet er…tja…zo  doorsnee uit terwijl Erik zoveel in zijn mars heeft! Hij heeft charisma, werkt aan zijn carrière…’
‘Wat doet Erik ook alweer?’ informeerde vrouw naast haar.
‘Hij is radioloog.’
Vriendin keek blijkbaar alsof kwartje bleef hangen.
‘Hij maakt rontgenfoto’s,’ verhelderde Zeur.
Vrouw dacht even na. Kwartje viel. Vrouw besefte zelf niet hóe goed kwartje viel. Ze zei: ‘Ja, je snapt niet wat hij in haar ziet, hè?’

Kind zat in wak en ging huilend naar bed. Ging even naast haar liggen. Beetje gepraat. Moesten ineens denken aan de eerste keer dat we gingen barbeknoeien. Man stak er vol vuur vakkundig de brand in met vreselijke rookontwikkeling tot gevolg. Buurvrouw haalde haastig was binnen. Alle omwonenden sloten ramen en deuren. Wij ook, bang dat rookmelders af zouden gaan. Joris haalde volgende ochtend deksel van bbq en ding vloog direct in de hens. Roos en ik konden amper praten van het lachen. Kind ging opgelucht slapen.

Nieuwe mand voor Rosa gekocht. En raad eens wie ‘m heerlijk vindt liggen?

Keek op de week (4)

Huis van Vriendin is verkocht. Ben blij voor haar.
‘Nu moet ik het beeldje van Jozef uitgraven,’ zei ze.
‘Beeldje van Jozef?’
‘Ja, die ligt op zijn rug met zijn hoofd in de richting van de voordeur, in de grond,’ verhelderde ze. ‘Dat is ter bescherming van het huis. Als ik ‘m heb uitgegraven, maak ik ‘m schoon en geef ‘m een mooi plekje in mijn strandhuis.’
Keek vriendin bezorgd aan. Ze had niet gedronken. Maar goed ook want ’s middags ging ze haar nieuwe auto bij de dealer ophalen.

Ben Algerabrug op gefietst. Raar gezicht: zonder enig verkeer. Heb middelvinger opgestoken naar knipperlicht met daaronder bordje: Brug open? Motor af! Voelde goed. Kan ik rest van jaar op teren als dat kolereding weer openstaat.

Kind ging weer chocolademousse maken.
‘Zeker voor Suzanne en haar familie?’
‘Nee, voor ons,’ zei Roos.
‘Zeker grapje?’ vroeg ik. Had geen trek in dooie mus als toetje.
‘Echt!’ verzekerde ze me.
Mousse was zálig. Zat helaas in longdrinkglas, dus kon glas niet tot bodem schoonlikken.

Joris en ik fietsten weer door polder. Deed weer wildplas. (Oppassen dat dit geen streekroman wordt.) Kwam auto met veewagen erachter aanrijden. Zag vanuit schuilplaats dat er koe in zat. Misschien twee; hoogstens drie. Was maar klein veewagentje.
Uitgeplast, zag ik zeven koeien in weiland staan en één in sloot.
‘Zaten die allemaal in die veewagen?’ vroeg ik ongelovig aan Joris.
‘Ja, en hij trapte ze er stuk voor stuk uit,’ zei Man. ‘Van schrik sprong die koe in de sloot.’
Heb ik niet gezien. Had anders gevraagd waar kerel z’n fatsoen zat. Of had heel hard: ‘Hufter!’ en andere nette lelijke dingen geroepen. Had foto van auto met nummerbord gemaakt, naar krant gestuurd, op internet gezet, en, en…Sorry, laat me meeslepen.
Een tijdje staan kijken maar koe kwam er niet op eigen kracht uit.

Wéér naar ziekenhuis geweest. Portier begint me al te herkennen.
(‘U wordt verwacht op de tweede verdieping, mevrouw Kakelbont. Na afloop kopje koffie zonder cafeine?)

Roos heeft heksenmiddel gemaakt. Een biologisch goedje om overtollig haar mee te waxen. Gebruikte mij als proefkonijn. Heb nauwelijks haar op armen en benen en had speciaal voor  gelegenheid okselhaar laten groeien. Kon bijna vlechtjes breien.
Kind smeerde goedje royaal onder oksel. En met één ruk er weer af. Was alsof ik in brand stond maar haar was weg. Op één lange sliert gel van 2 mm bij 15 cm na. Moest haartje voor haartje  millimeter voor millimeter verwijderd worden. Was té erg.
Toen alles eraf was, zei Kind luchtig: ‘Oh ja, helemaal vergeten, de gel is wateroplosbaar!’
Ga morgen Kind ontharen. Ze weet het nog niet.

Keek op de week (2) *

Heb Lief niet op T.inder gezet. Iets wat je al zo lang “hebt,” doe je niet snel weg. Door droge weer klust hij buiten: dakgoten schoonmaken, overstek verven, garage-dak teren… Geef hem op tijd zijn natje en droogje en heb geen kind aan ‘m.

Hebben Rosa alweer een jaar! Wil haar voor geen goud meer kwijt.
Ondanks vlooienmiddel heeft ze af en toe vlooien. Iemand nog een lieve, bruine labrador?
Ze heeft APK en inentingen gehad. ‘Perfect op gewicht,’complimenteerde dierenarts. Ze staat buitengewoon goed onder appèl. Binnenshuis. Buiten ook. Aan de riem.
Ze kan ook kunstje.
Kind zegt: ‘Handen omhoog!’
Rosa gaat op kont zitten en doet voorpoten hoog.
Kind maakt schietgebaar en zegt: ‘Paf!’
Rosa laat zich dood neervallen.
Filmpje!

Man kon grote, exclusieve caravan winnen. Schreef zich naarstig in.
‘Wat moeten wij nou met een sleurhut?’ informeerde ik.
‘Verkopen,’ zei hij.
‘Win liever een camper!’ schamperde Roos vanaf de driezits.

Kind kwam geirriteerd thuis. ‘Er stond een vrouw voor me bij de kassa. Haar portemonnee zat  onderin haar boodschappentas. Ze ging pas zoeken toen cassiere bedrag noemde. Ze wilde contant en per se gepast betalen. Keerde haar hele portemonnee om… Man, man, echt erg als je zo oud bent. Ze was zeker in de vijftig.’
Is denk ik hoogste tijd dat Roos op kamers gaat.

Ben ontslagen door diëtiste. (Onderdeel van behandelplan.)
Was twee jaar geleden al vrijwillig gestopt met eten van (snelle) koolhydraten en suiker. Moest van haar ook stoppen met gluten en zuivel, én 3x daags iets eten van: schaal- en schelpdieren, gans, eend, fazant, parelhoen, vis, eieren en/of kip. Vond bijna niets lekker, sloeg maar maaltijden over. Viel af, wat niet bedoeling van dieet was.
Diëtiste kwam tot conclusie dat het waar is wat ik bij kennismaking had gezegd: heb een allergie voor vieze dingen en “moeten.”
Advies: een maand ‘helemaal los’ en daarna weer beetje gezond eten.
Ga dat lekker(s) omdraaien.

Kind en ik zouden dolgraag naar concert van Tom Odell gaan.
‘Dat is toch die rapper?’ vroeg Man.
Roos en ik zeiden maar ‘Ja.’ Keken elkaar niet aan. Was niet nodig; wisten van elkaar dat we met onze ogen rolden.

Begrijp het niet. Zag kennis in dorp jaren achtereen niet en nu twee keer binnen drie weken. Ze begon weer over m’n boek. Had net nieuwe oordoppen bij Hema gekocht. Wilde ze uit verpakking peuteren en inpluggen maar gesprek nam wending. Kennis blijkt ook verhalen te schrijven.
‘Geen korte huis-tuin-en-keukenverhalen,’ sprak ze met superieur glimlachje, ‘maar verhalen met diepgang en op antroposofische grondslag.’
Feliciteerde haar.
‘Je mag alles van me lezen; ter lering,’ zei ze met een hyena-achtige blik.
Wilde eerst zeggen: ‘Veel te ingewikkeld voor me,’ maar herinnerde me net op tijd advies van therapeut: denk eens wat positiever over jezelf.
Zei toen: ‘Sorry, lees liever Engelstalige thrillers.’
Denk dat kennis mij nu niet meer haar kennis noemt. Weet wel zeker dat ze mijn boek niet zal kopen en blog niet zal ontdekken.

*) Met dank aan Koot en Bie.