Keek op de week (179)

Kasteel Haarzuilens
Liep in Koeienbos vrouw Emmie en hond Bjorn van huppelslager tegen het lijf. Honden dolden door gras. Rosa liet bal los en Bjorn zette tanden erin.
‘Oh, die laat hij niet meer los,’ zei Emmie.
‘Dan heb je een probleem,’ grapte ik. Tegen Bjorn: ‘Hebben je bazen een gigantische camper, maar geen geld voor een bal. Ik had ze anders ingeschat.’
Emmie schaterde: ‘Hij heeft er thuis een stuk of 20.’
Zei begripvol: ‘Dat snap ik.’
Fietste in Haarzuilens. Achter trafohuisje, omgeven door bosschages, lag groen grasveld. In het midden was oudere man druk in weer met fotocamera, paraplu en lichtmeter. Het te fotograferen object was een jongeling in wit overhemd, zwarte knickerbocker, witte kniekousen en platte schoenen. Zijn haar zag er uit alsof hij uren oliebollen had staan bakken.
Hij stond er verveeld bij. Alsof hij iets miste. Iets kleurigs in zijn bestaan.
Fotograaf zag mij staan, knikte van jonge kerel naar mij.
Kort keken wij naar elkaar, zonder te groeten. Ik kan slecht bij mijn humor als het om dierenmishandeling gaat. Zag nergens prikkeldraad met rund erachter in nabijheid hetgeen me gerust stelde.
Daar kwam gekleurde lap tevoorschijn. Een rode cape werd om schouders van toreador geworpen en knul deed ineens of hij in arena stond. Nam trotse houding aan, draaide pirouette en trok denkbeeldig zwaard tevoorschijn.
Had ik nou maar uit de heup leren schieten met klappertjespistool. Maar…met ossenkopstuur op fiets had ik ook goud in handen.
Las oud interview.
‘In de week van Sonja Barends tachtigste verjaardag: vragen die ze ooit stelde aan haar gasten, nu door haarzelf beantwoord.
‘Word je op je oude dag mild?’(aan Annie M.G. Schmidt, Sonja op zaterdag 1991.)
‘Annie zei toen precies hetzelfde als wat ik nu zeg: vooral níet doen. Vooral je overal mee blijven bemoeien, je ontzettend blijven opwinden. Ik vroeg haar hoe je oud wordt. ‘Doorroken en vreemdgaan,’ was haar antwoord. Annie Schmidt was als beste in staat om elke vraag met humor te beantwoorden. Zó ontzettend leuk. Ik hou sowieso van leuke, verstandige, opgewonden oude mensen.’ Aldus Sonja.
Besloot terplekke om leuk, opgewonden, oud mens te worden. (Verstandig, kan ik niet beloven.) Goed begin voor rest van mijn leven!
Stapte 03.12 uur uit bed.
Brak onder aan trap mijn nek. Wat nam deel van hal in beslag?
Deed licht aan. Zag direct Roos’ jas en schoenen aan en onder kapstok. En ding op wielen, een omgekeerde kattenbak erbovenop, met snoer en ingeklapte duwstang.
Wat was het? Mijn hersenen leken een stofnest.
Het was…een elektrische grasmaaier.
We hebben geeneens gras! En Joris geen borsthaar.
Was te vroeg om serieus na te denken.
Stapte na ontbijt terug in bed.
Weer eruit was grasmaaier foetsie. Roos had apparaat meegenomen om uit te lenen aan vriendin Suus.
Deed inkopen bij huppelslager. Na afrekenen overhandigde Nel me de koeltas en zei: ‘Er zit een cadeautje in voor Rosa.’
‘Een cadeautje voor Rosa?’ herhaalde ik schaapachtig.
‘Opdracht van Emmie. Iets met een afgepakte bal door Bjorn?’
Nou ja! Het bleek een door slager zelf gefabriceerde worst als hondensnack.
Hoort Rosa naam van Bjorn holt ze kwijlend naar koelkast, en laat even later in gelukzaligheid plakje naar binnen glijden. More!

Langs de Lange Linschoten